ManUtd - Olympiacos Semi Final Leg 2

Καθώς στριφογύριζε στο κρεβάτι του, ο Γιόχαν Πρόιφ σκεφτόταν τις τελευταίες κουβέντες του LRC… Είχε τύχει να βρίσκεται στο Del Bar και να ακούσει ιδίοις ώτοις τον LRC να λέει στον Μουρίνιο ότι ο Ολυμπιακός θα δυσκολευτεί πάρα πολύ να περάσει την United στο Trafford το παλιό, και τα λόγια ενός τόσο μεγάλου ανθρώπου της προπονητικής τον είχαν προβληματίσει. Σηκώθηκε, άναψε ένα τσιγάρο και κοίταξε το ρολόι του. Δεν ήταν πολύ αργά. Πήρε το τζιπάκι του και κατηφόρισε προς το καφέ μπαρ «Η Λάμψη – Σερβίροντας Ποιότητα», όπου κάποιον μπορεί να έβρισκε που θα συμμεριζόταν τους προβληματισμούς του. Πράγματι, ο El Consiglieri ήταν εκεί, είχε πιει τρία τέσσερα ουισκάκια, είχε απλώσει την κορμοστασιά του στα λευκά δέρματα του καναπέ έχοντας χαλαρώσει τον κόμπο της πορφυροκόκκινης γραββάτας του και το πρόσωπό του εμφάνιζε τη σιγουριά του ανθρώπου που γνωρίζει ότι είναι πολύ ευφυής και το δείχνει. «Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας – είπε με άνεση Φρανκ Σινάτρα φυσώντας τον καπνό από τα Κάμελ Λάιτς , ενώ ο θόρυβος από τα αναδευόμενα παγάκια καθώς στριφογύριζε το ποτήρι του συμπλήρωνε την εικόνα ανωτερότητας που επιδείκνυε– θα τους ξεβρακώσει ο μικρός και πάλι». Μάσησε επιδεικτικά δύο αράπικα φυστίκια κόβωντας την πρότασή του στη μέση και συνέχισε: «Τον ξέρω τον LRC, Χαλανραίος είναι αλλά γιαλατζί. Ούτε ένα δρόμο δεν έχει με το όνομά του. Ας αποκτήσει δρόμο και μετά ας μιλήσει για μπαλίτσα», ολοκλήρωσε την σκέψη του.
To charter έφτασε στο Manchester Δευτέρα πρωί. Οι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν στο επίκεντρο της προσοχής, ενενήντα λεπτά μακριά από τον τελικό της Γλασκώβης και με το 2-0 του πρώτου αγώνα ισχυρή παρακαταθήκη. Το Manchester μουντό και βροχερό και παγωμένο, λες και η άνοιξη είχε ξεχάσει να το επισκεφθεί... Ο Κοστίνιο, μετρημένος και σοβαρός απάντησε με προθυμία στην ερώτηση του δημοσιογράφου του BBC: «Ο Ρόι Κιν δεν θα παίξει αλλά είπε ότι θα χαρεί να σε χτυπήσει στη φυσούνα, τι έχεις να πεις?». Ο μικρός χαμογέλασε και απάντησε: «Να φάει φασόλια, κόκκινα κατά προτίμηση!». «Για ποιο λόγο?» τον κοίταξε με απορία ο δημοσιογράφος, «Μα, για να μου κλάσει τα αρχίδια φυσικά!» (Ελεύθερη μετάφραση από το «To fart my balls, obviously!”), και έκλεισε πονηρά το μάτι, χαμογελώντας με νόημα.

Το Old Trafford ήταν ασφυκτικά γεμάτο, με τους Βρετανούς να έχουν δημιουργήσει μια ζεστή ατμόσφαιρά χωρίς ακρότητες, με άλλα λόγια ένα γήπεδο βγαλμένο από τα όνειρα του Χρήστου Σωτηρακόπουλου. Το κρύο τσουχτερό και το ψιλόβροχο δεν είχε σταματήσει δευτερόλεπτο. Ο LRC εκανε τον σχολιασμό για το RTL και ο Μουρίνιο μετέφραζε, ενώ ο Πρόιφ και ο Consiglieri τα βρόντηξαν νωρίς νωρίς από τις δουλειές τους (σχεδόν τρία τέταρτα νωρίτερα από τον αγώνα!) και μαζεύτηκαν στο σπίτι του LRF (Legend’s Real Fun) στην Κηφισιά. Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε στις 19:45 ώρα Γηραιάς Αλβιόνας και ξεκίνησε με τρόπο μαγικό και ονειρεμένο. Η μουσική του Τσάμπιον Λιγκ δεν είχε ακόμη χαθεί από τα αυτιά των οπαδών και με το σφύριγμα του «Ροδέλα» διαιτητή, ο Grande Piccolo έκανε κάτι σαν να ήθελε να δείξει αμέσως ποιος είναι ο διευθυντής της ποδοσφαιρικής ορχήστρας του Champions League. Με μια χορευτική φιγούρα που θύμιζε Κρόιφ πέρασε τον Nicky Butt και τον Ερίκ Καντονά που πήγε άτσαλα επάνω του τον έκανε να ψάχνει απεγνωσμένα να καταλάβει τι του συνέβη όταν το αντιπαθητικό πρόσωπό του ακουμπούσε στο βρεγμένο τερέν, έχοντας δεχτεί τη «σακούλα» από τον μικρό». Έπειτα, με αποφασιστικότητα που θύμιζε Πρόιφ, κατευθύνθηκε με δύναμη και ταχύτητα προς το κέντρο της άμυνας της ManU. Μιας άμυνας που από το πρώτο λεπτό του αγώνα άρχισε να σαστίζει βλέποντας τον Ελληνοβραζιλιάνο να εφορμά σαν Ιάπωνας καμικάζι προς αμερικάνικο αεροπλανοφόρο ή, για να το πούμε πιο παραστατικά, σαν τον Σοκολατένιο σε ντου σε βάζελους... Ο Νέβιλ προσπάθησε να τον ανακόψει τρέχοντας με φόρα επάνω του, μα ο Κοστίνιο με δεξί φάλτσο περνάει την μπάλα από την δεξιά μεριά του φιλότιμου Φιλ κι εκείνος φεύγει από αριστερά. Οι συμπαίκτες του τρόμαξαν από τον κρότο που έκανε ο Γιαπ Σταμ πέφτοντας από το σπάσιμο της μέσης του Βραζιλιανοπειραιώτη, που θύμισε Γκάλη το ’87. Και να τος...φάτσα με το τέρμα...Ο Σμάιχελ με το τεράστιο σώμα του προσπάθησε να καλύψει την εστία, μα το άνοιγμα των ποδιών του για δέκατα του δευτερολέπτου ήταν αρκετό για τον μικρό. Με πλασέ όμοιο με αυτό του μέντορά του και εμπνευστή του «Grande Piccolo», Ρομάριο, με το δεξί μυτάκι, ένα κλικ νωρίτερα από ότι θα περίμενε ο μεγάλος Δανός, η μπάλα πέρασε απαλά κάτω από τα πόδια του τελευταίου, ενώ στην προσπάθειά του να κάνει κάτι, το μόνο που κατάφερε ήταν πέσει με τα οπίσθιά του στο βρεγμένο τερέν, σαν μικρό παιδάκι που χάνει την ισορροπία του. 0-1 στο 46ο δευτερόλεπτο, συνολικό σκορ 0-3, και η Μάντσεστερ χρειαζόταν πλέον 4 γκολ για να προκριθεί.
Ο Μουρίνιο, με το στυλάκι που λίγα χρόνια αργότερα οι Άγγλοι λάτρευαν να μισούν, γύρισε και είπε ειρωνικά στον LRC: «Βλέπεις μπαλίτσα! Χα χα χα!». O LRC με την παροιμιώδη ψυχραιμία του και το παγωμένο βλέπα του το μόνο που έκανε ήταν να πάρει μια γερή τζούρα από το R1 του, και χωρίς καν να τον κοιτάζει να πει: «Δεν έχει τελειώσει το ματσάκι. Η Μαντσεστερ είκοσι λεπτά θα παίξει και θα το γυρίσει. Δύσκολα, πολύ δύσκολα ο Ολυμπιακός». Την ίδια στιγμή, μερικές χιλιάδες μίλια μακριά, ο Πρόιφ και ο Consiglieri χάνονταν στις γενναιώδωρες αγκαλιές του LRF, φωνάζοντας «Τι γκολάρα τους έβαλε ο παιχταράς!»
Η βροχή δυνάμωνε, το ίδιο και η πίεση της United, η οποία, καθώς η ώρα περνούσε άρχισε να συνέρχεται από το ξαφνικό σοκ του πρώτου λεπτού. Ο Ολυμπιακός, θεωρώντας προφανώς ότι έχει ήδη προκριθεί, φαινόταν απλώς να παρακολουθεί τις κινήσεις της United. To σουτ το Scholes στο 27΄ άφησε όρθιο τον Ελευθερόπουλο κάνοντας το 1-1. Η ομάδα του Πειραιά συνέχισε να φαίνεται κοιμισμένη, αν και έδειχνε ότι θα κατάφερνε να πάει με το Χ στα αποδυτήρια. Το δίδυμο των έγχρωμων όμως στην επίθεση της United είχε άλλη γνώμη, και με έναν εξαιρετικό μεταξύ τους συνδυασμό, ο York έκανε το 2-1 στο 43, και εκμεταλλευόμενος την σάστιση των αμυντικών του Ολυμπιακού έστρωσε έτοιμο γκολ στον Andy Cole, που έκανε το 3-1 στο 45’.
Η κάμερα του BBC έχοντας δει τον LRC του ζήτησε να κάνει μια ανάλυση. «Αυτά είναι για τον Kakia’s brother, αυτόν ρωτήστε για αναλύσεις» απάντησε στα αρβανίτικα ο τιτάνας των πάγκων. Στην Κηφισιά, Πρόιφ, Consiglieri και LRF έβαζαν ποτό και με προβληματισμό έλεγαν ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα...
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε και η ManU ήταν καταιγιστική. Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε πιο δεμένος και η αλλαγή του Γκόγκιτς με τον Πουρσανίδη, ίσως το καλύτερο αμυντικό χαφ στην Ευρώπη εκείνη την εποχή, έφερε πιο κοντά τις γραμμές αλλά απομώνωσε στην επίθεση τον El Dragon. Η άμυνα των ερυθρολεύκων, σαφώς πιο συγκεντρωμένη απομάκρυνε με επιτυχία τις επιθέσεις των άγγλων, αλλά επιθετικά ο Costinho ήταν απελπιστικά μόνος. Και οι κλωτσιές έπεφταν σύννεφο στο πιο σημαντικό Asset του παγκοσμίου φουτμπόλ, όποτε προσπαθούσε να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Μέχρι το 65 ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει να κρατήσει την ManU μακριά από το τέρμα του «Ελέ», ο οποίος έιχε αρχίσει να εκνευρίζεται καθώς το ψιλόβροχο του έδιωχνε το ζελέ από τα μαλιά και δυσκολευόταν να κρατήσει την αυτοσυγκέντρωσή του. Δεν ήταν να απορεί λοιπόν κανείς όταν στο 72ο του γλίστρησε η μπάλα από τα γεμάτα ζελέ γάντια του σε ένα σχετικά δυνατό αλλά εύκολο σουτ του Καντονά. 4-1... Ο Ολυμπιακός παραδιδόταν πολύ πιο έυκολα από ότι περίμενε κανείς, και ο Μουρίνιο κοίταζε με δέος τον LRC, να φυσάει τον καπνό του προς τον θυμωμένο ουρανό της Βόρειας Αγγλίας...
“The party…it’s over” σκέφτηκε ο Costinho, βλέποντας το Old Trafford να πανηγυρίζει και να δονείται από τους οπαδούς του αντιπάλου. Κυρίως όμως δεν μπορούσε να βλέπει την υπεροψία στο πρόσωπο του Σερ Τσίχλα, που ένιωθε ότι είχε ήδη προκριθεί στον τελικό. Ο μικρός άρχισε να γυρίζει προς το κέντρο για να μπορεί να παίρνει την μπάλα, γιατί ήταν εντελώς μόνος στην επίθεση. Στο 81ο με μια επέλαση και σέντρα του Τζόλε, o Cangaroo απογειώθηκε και με κεφαλιά με ανάποδα φάλτσα έστειλε την μπάλα προς το απέναντι «Γ» για να την δει να καταλήγει στην συμβολή των δοκών... «Ρε κλάνει ο πεθαμένος?» αναρωτιόταν ο Γιώργος Γεωργίου που έβλεπε το ματς με τον Νικόλα τον Αλέφαντο, οποίος του απάντησε «Τα πάντα όλα».
Ο «ροδέλας» είχε δώσει 4 λεπτά καθυστέρηση και οι Άγγλοι είχαν ξεκινήσει τις πασούλες με τους οπαδούς τους να φωνάζουν «Όλε» σε κάθε μεταβίβαση. Φαίνεται ότι με την ευκαρία του 81ου λεπτού είχαν τελειώσει όλα. Τότε ο LRC είπε στον μεταφραστή του «Σου το έλεγα ότι θα περάσει ο γαύρος αλλά δύσκολα» και πριν προλάβει ο Ζοζέ να μιλήσει ο Τζόρτζεβιτς κλέβει την μπάλα στον χώρο του κέντρου. Την βγάζει δεξιά στον Stelios και αυτός φτάνει στο ύψος της περιοχής, πάνω στην γραμμή του άουτ και βγάζει μια δυνατή αλλά χαμηλή σέντρα στο ημικύκλιο της περιοχής. Φαινόταν έυκολη υπόθεση για τον Kiss my Nicky Butt, ο οποίος περίμενε την μπάλα για να την στοπάρει με το στήθος. Άδικα περίμενε... Δευτερόλεπτα πριν η μπάλα ακουμπήσει στο στήθος του από την πολύ δυνατή σέντρα του Stelios ο μικρός βουτάει μπροστά του, και, σχεδόν οριζοντιωμένος, «πετώντας» παράλληλα προς το έδαφος πιάνει μια ασύλληπτη φαλτσαριστή κεφαλιά, δυνατή σαν σουτ, εκμεταλλευόμενος και την δύναμη της σέντρας του συμπαίκτη του...O Σμάιχελ τεντώνεται προς την αριστερή γωνία του, μα αυτό το ένα βηματάκι που είχε κάνει τη στιγμή της σέντρας ήταν μοιραίο γι’ αυτόν καθώς καταφέρνει μεν να αγγίξει την μπάλα με τα δάχτυλα του, μα όχι τόσο ώστε να της αλλάξει την πορεία προς τα δίχτυα... ΓΚΟΛ! Ένα απίστευτο γκολ, με κεφαλιά από το ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής, μα ταυτόχρονα ίσως το πιο κρίσιμο γκολ της ιστορίας του δαφνωστεφανωμένου.

Πιο κρίσιμο και από το γκολ του Ποσειδώνα, στο 2-1 με την Σάντος του Πελέ! (βλ. Φωτό). Ο μικρός πνιγόταν στις αγκαλιές των συμπαικτών του, και ο Βασίλης Καραπιάλης του έπιανε το μάγουλο και του έλεγε: «Το βράδυ θα πάμε στα μπουζούκια και μετά στις πουτάνες!!!». 4-2 και ο Ολυμπιακός είναι πλέον δευτερόλεπτα μακριά από τον τελικό, τη στιγμή που όλοι πίστευαν ότι κάπου εδώ θα τελείωνε η πορεία του στην Ευρώπη. Για να θυμηθούν όμως ένα από τα αποφθέγματα σοφίας ενός μεγάλου άνδρα, του Τάκη Τσουκαλά που βροντοφώναζε στην εκπομή του ότι «...πορείες κάνουν κι οι οικοδόμοι, ο Ολυμπιακός μια φορά θα πάει και θα το πάρει».
Το τρίο της Κηφισιάς είχε ανέβει πάνω στους καναπέδες Λουδοβίκου «Κανζ» πανηγυρίζοντας, με τον Consiglieri να φωνάζει «Προκριθήκαμε, περάσαμε», λέγοντας δηλαδή κάτι που το ήξεραν όλοι και περιμένοντας και ανταμοιβή, όπως κάθε Consiglieri που σέβεται τον εαυτό του. Ο Πρόιφ έκανε ένα recalculation των γκολ, για να επιβεβαιώσει ότι όντως περνούσε ο Γαύρος, ενώ ο LRF δακρυσμένος κάπνιζε και κοιτούσε την τηλεόραση, μην μπορώντας να μιλήσει από την ηδονή και τη συγκίνηση. Το Γερμανικό τηλεοπτικό κοινό υποκλινόταν στον LRC που είχε προβλέψει το απρόβλεπτο, ενώ ο Μουρίνιο αντιλαμβανόταν ότι είχε πολλά ψωμιά ακόμα για να φτάσει στο επίπεδο να βλέπει την μπάλα που έβλεπε ο μέντοράς του....