Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008

Μπάλα και μεγάλη οθόνη

Σε σχέση με τη δημοτικότητα της, η μπάλα έχει απασχολήσει λίγο το κινηματογραφικό πανί κυρίως γιατί στο Αμέρικα (όπου γυρίζονται οι ταινίες που βλέπουμε και μη μου αρχίστε τα ψευτο-σινεφίλ επιχειρήματα για την κινηματογραφική παραγωγή του Αζερμπαϊτζάν ή - μη χειρότερα - της Γαλλίας) ασχολούνται με άλλα αθλήματα. Έτσι έχουμε δεκάδες ταινίες για μπάσκετ, εκατοντάδες ταινίες για το Αμέρικαν Φούτμπολ, χιλιάδες ταινίες για το μπέιζμπολ (σαφώς πιο ενδιαφέρουσες από το ίδο το σπορ) αλλά λίγες σχετικά για τον βασιλιά των σπορ, την μπάλα. Από αυτές όμως (και μέχρι να γυριστεί σε ταινία το βιβλίο του Σακελλαρόπουλου) υπάρχουν κάποιες που δεν πρέπει να χάσει κανείς*:

6. Η φανέλα με το 9
Ο Βασίλης Σερέτης είναι ένας ταλαντούχος επιθετικός ο οποίος προσεγγίζεται από μεγάλες ομάδες, αποκτά δόξα και μπλέκει με γυναίκες. Το σενάριο βασίζεται σε βιβλίο, το οποίο πρφανώς έχει γράψει κάποια θεία του Τοροσίδη**. Πρωταγωνιστούν ο Τζώρτζογλου και η Μπαζάκα (στην προ-Παπακαλιάτη περίοδο της). Το μεγάλο δίλημμα του πρωταγωνιστή εμφανίζεται όταν του ζητάνε να πουλήσει ένα ματς.

Ανάλογη πραγματική ιστορία: Καμία. Στημένα ματς και ψωνισμένα ταλέντα δεν υπάρχουν στην Ελλάδα που έδωσε το αρχαίο πνεύμα αθάνατο στους βάρβαρους.

5. Goal
Ο Σάντι είναι νεαρός Μεξικανός που ζει στις ΗΠΑ (όπως οι περισσότεροι Μεξικάνοι) και το όνειρό του να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής γίνεται πραγματικότητα όταν τα λαγωνικά της Νιουκάστλ τον ανακαλύπτουν (πιο γρήγορα από τα λαγωνικά της Υπηρεσίας Μετανάστευσης) και τον πάνε στην Αγγλία όπου γίνεται σταρ. Στο σήκουελ παίρνει μεταγραφή στη Ρεάλ όπου στο ντεμπούτο του ξελασπώνει την ψευτο-βασίλισσα σκοράροντας εναντίον του Θρύλου (εννοείται από θέση οφσάιντ και μετά από κοντρόλ με το χέρι, δεν τους ξέρουμε τόσα χρόνια τους τσάτσους του Χενεραλίσιμο και της ΟΥΕΦΑ?).

Ανάλογη πραγματική ιστορία: Νέρι, όπου αντί για Νιουκάστλ βάλτε Θρύλο και αντί Ρεάλ βάλτε Σαχτάρ.

4. Κάντο όπως ο Μπέκαμ
Θα φανταζόταν κανείς ότι μια ταινία με αυτό τον τίτλο και πρωταγνωιστές γυναίκες, θα είχε κάτι να κάνει με στρινγκς και άλλα γυναικεία εσώρουχα αλλά φευ! Είναι η ιστορία μιας Ινδής στο Λονδίνο που θέλει να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής... Εχω ακούσει και πιο περίεργα πράγματα να γίνονται σε ταινίες. Σε μια άλλη πχ ο Σβαρτσενέγκερ είχε μείνει έγγυος...και ήταν άντρας! Που πάνε και τα σκέφτονται αυτά...Καλή ταινία αν θέλετε να δείτε την Κίρα Νάιτλι με κοντό μαλλί.

Ανάλογη πραγματική ιστορία: Ένας άντρας δεύτερο χέρι (από εγχείρηση δηλαδή) είχε κρατήσει τα βασικά του προηγούμενου φύλλου του (σάλπιγγες και λοιπά πνευστά) και γέννησε ένα κοριτσάκι...

3. Η Ρένα είναι οφσάιντ
Κωμωδία παρεξηγήσεων από τη χρυσή εποχή του έγχρωμου ελληνικού κινηματογράφου. Η Ρένα είναι μοδίστρα που από μια παρεξήγηση παρουσιάζεται στους δημοσιογράφους ως η πραγματική Ελληνίδα μάνα του Αργεντίνου παιχταρά Χούλιο, τον οποίο υποδύεται ο ανεπανάληπτος Βασίλης Τσιβιλίκας στο ρόλο που του χάρισε το Όσκαρ (Γκονζάλες). 3 μεγάλες ομάδες με παράγοντες που φοράνε πράσινα, κόκκινα και κίτρινα πολιορκούν τη Ρένα για να πει καμιά καλή κουβέντα στον κανακάρη της για την ομάδα τους.

Ανάλογη πραγματική ιστορία: Χουάν Ραμόν Μπουμπλής

2. Η μεγάλη απόδραση των 11

Κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ναζί (είτε για λόγους προπαγάνδας είτε γιατί η κατεχόμενη Ευρώπη ήταν απλά βαρετή) αποφασίζουν να οργανώσουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στους καλύτερους ποδοσφαιριστές τους και μια ομάδα επιλέκτων αιχμαλώτων πολέμου (ΕΑΠ). Κι ενώ η Γερμανική ομάδα αποτελείται από κομπάρσους, η ΕΑΠ έχει προπονητή τον Μάικλ Κέιν και εντεκαδάτους τον Μπόμπι Μουρ, τον Οσβάλντο Αρντίλες και τον Πελέ (αυτή είναι και η μοναδική Ευρωπαϊκή ομάδα στην οποία αγωνίστηκε ποτέ). Το πώς ένας Αργεντίνος κι ένας Βραζιλιάνος βρίσκονται σε στρατόπεδο αιχμαλώτων στην ναζιστική Ευρώπη δεν έχει τόση σημασία όσο το ότι τερματοφύλακας της ομάδας είναι ο Σιλβέστερ Σταλόνε ο οποίος παίρνει τη θέση του πραγματικού τερματοφύλακα γιατί έχει ένα φοβερό σχέδιο απόδρασης στο ημίχρονο με τη βοήθεια της Ρεζιστάνς που έσκαψε ένα τούνελ στα ντους των αποδυτηρίων ψάχνοντας το δρόμο για τη Μάγχη.
Οι υπόλοιποι παίκτες ωστόσο αρνούνται να φύγουν με το σκεπτικό ότι μπορούν να γυρίσουν το ματς και να μπουν στο μάτι των κατακτητών και πείθουν τον Σταλόνε να τους ακολουθήσει.
Πράγματι, στο β ημίχρονο η ΕΑΠ με μια αντεπίθεση διαρκείας ισοφαρίζει σε 4-4. Οι Γερμανοί προσπαθούν να πάρουν κεφάλι στο σκορ με ένα παπουτσέλειο πέναλτι το οποίο όμως αποκρούει ο Σταλόνε. Στο καπάκι, η ΕΑΠ σκοράρει και το πλήθος, χωρίς να έχει δει ότι ο επόπτης έχει σηκωμένο το σημαιάκι με τη σβάστιγγα, μπάινει στο γήπεδο για να πανηγυρίσει αφού αυτή είναι και η πρώτη νίκη Γάλλων επί Γερμανών στον Β΄ΠΠ (αν και το ότι η ΕΑΠ δεν είχε κανέναν Γάλλο στη σύνθεσή της σίγουρα βοήθησε). Μπορί η ομάδα να αποκλείστηκε για 3 χρόνια από τις διοργνώσεις της Γκεστάπο για αυτά τα έκτροπα αλλά οι παίκτες της κατάφεραν να ξεφύγουν στην αναμπουμπούλα (εξ΄ου και ο τίτλος ο οποίος υποννοεί ότι οι αναπληρωματικί έμειναν πίσω και λογικά εκτελέστηκαν).
Αν μας μαθαίνει κάτι η ταινία αυτή είναι ότι ο ΣΤαλόνε είναι πολύ γκέι αφού ο Σβαρτσενέγκερ στην αντίστοιχη φάση θα είχε καθαρίσει 2 μεραρχίες της Άμπβερ με τα γάντια και θα είχε απελευθερώσει το Παρίσι μόνος του. Αν και μετά το Άνσλους μάλλον θα έπαιζε με τους Γερμανούς...

Ανάλογη πραγματική ιστορία: η ταινία βασίζεται σε μια παλιότερη Ουγγρική ταινία η οποία βασιζόταν στην πραγματική ιστορία της Δυναμό Κιέβου η οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει πολλές φορές τους Γερμανούς κατακτητές και τους ξεφτίλισε όλες. Το αποτέλεσμα ήταν να βαρεθούν οι Γερμανοί και να στείλουν τους Ουκρανούς παίκτες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Θα αποφύγω τα ηλίθια αστεία πάνω σε αυτό...Πάντως το ότι όλοι έχαναν για 30 χρόνια στα τελευταία λεπτά από τους Γερμανούς ίσως να μην είναι άσχετο.

1. Soccer Dog

Χωρίς να το έχω δει, πρεπει σίγουρα να είναι η καλύτερη ταινία για μπάλα: ένας τύπος υιοθετεί ένα ορφανό γιατί θέλει να έχει κάποιον να παίζει μπάλα (μια κατάσταση γνωστή και ως "πατρικό φίλτρο"). Δυστυχώς το ορφανό δεν ενδιαφέρεται αλλά βρίσκει έναν σκύλο στη θέση του ο οποίος μπαίνει αλλαγή σε ένα ματς της ομάδας (δεν έχω ιδεά για ποια ομάδα μιλάμε) και σκοράρει. Στο τέλος παίρνουν το πρωτάθλημα κι ένα κόκκαλο. Στο σήκοουελ παίζουν στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα...

Ανάλογη πραγματική ιστορία: Έντγκαρ Ντάβιτς?

* περιλμβανομένου και εμού του ιδίου
** νεότερο ρεπορτάζ αποκαλύπτει ότι το βιβλίο έχει γράψει ο Μένης Κουμανταρέας. Η συγγένεια με τον Τοροσίδη ερευνάται

4 σχόλια:

Proistamenos είπε...

Ως μέλος της ΕΤΣ και υπέρμαχος της αντικειμενικότητας και πληρότητας των κειμένων του αράουτ, θέλω να σημειώσω ότι θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί άλλη μια ταινία που αποτέλεσε σταθμό στον ποδοσφαιρικού περιεχομένου κινηματογράφο: αυτή που ο Βουτσάς παίρνει ασπιρίνη (νομίζοντας ότι είναι σουπερμαντονλίνη) και μεταμορφώνεται σε Λιονέλ Νούνιες - συγχωρέστε με που ξεχνάω τον τίτλο. Υποθέτω ότι δεν τη συμπεριέλαβες λόγω της χαμηλού μπάτζετ σκηνοθεσίας, αλλά πιστεύω ότι δεν πρέπει να υποτιμήσουμε τα σοβαρά μηνύματα που πέρναγε η ταινία σχετικά με την ψυχολογία, την αυθυποβολή και το δικαίωμα στην ελπίδα. Μονολότι τα θαυματουργά αποτελέσματα αυτών λίγοι έχουν εκτιμήσει και ακόμα λιγότεροι έχουν κάνει επιστημονικά πράξη (βλέπε Τάκη ψυχάρα) νομίζω ότι η ταινία μπορεί να αποτελέσει σοβαρή πηγή έμπνευσης για τον Τεν Τεν Κάτε και να μετατρέψει τον Γκούμα σε Κούμαν, τον Σαλπιγγίδη σε Μπελούτσι και ποιός ξέρει, ίσως κάνει ακόμα και τον Τιμούρ να καταριέται την τύχη του.

Lefteris είπε...

δεν είμαι σίγουρος σε ποια ταινία αναφέρεστε κ. Προϊστάμενε. Σίγουρα δεν είναι το "Ο Κώτσος στην ΕΟΚ" ούτε το "Ένας άφραγκος Ωνάσης". Μήπως "Ο άνθρωπος της καρπαζιάς"; Το "Τζακ ο καβαλάρης";

Proistamenos είπε...

Μετά τη λαϊκή απαίτηση, έκανα το απαραίτητο ρισερτσ: στην ταινία του Κώστα Καραγιάννη “Ο Άνθρωπος της Καρπαζιάς” το 1969, ο Κώστας Βουτσάς παίρνει δόσεις σουπερμαντολίνης για να μπορέσει να οδηγήσει την ομάδα του σε θριάμβους και να κάνει την φίλαθλη Ελλάδα να παραληρεί. Παρεπιμπτόντως μήπως έχεις να μου δανείσεις να δω τον Τζακ τον καβαλάρη;

Ανώνυμος είπε...

Καλές και οι εγκυκλοπαιδικές γνώσεις αλλά θα άνοιγα το papyroys - larousse αν ενδιαφερόμουνα... Κύριοι, σας εγκαλώ να επιστρέψετε στην ταμπακέρα. Είναι υποχρέωσή μας ως ΕτΣ απέναντι στο λαό.