Δημοκρατία του Βαλβέρδε

Για να μη νομίζουν οι Πολυμετοχικοί ότι έκαναν κάτι σπουδαίο που πήραν τον Τεν Κάτε προπονητή μόνο και μόνο γιατί είναι πρώτη μούρη στα τεντόπανα και έχει προπονήσει τους Eagles, θα προχωρήσουμε σε αποκαλύψεις που θα συγκλονίσουν:

Ο Βαλβέρδε είναι τόσο φοβερός τύπος που δεν έχουν δώσει το όνομά του σε βάρκα, δρόμο, πάρκο ή αεροπλανοφόρο αλλά σε ολόκληρη χώρα (για την ακρίβεια σε ολόκληρη φανταστική χώρα) με το όνομα που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης, Δημοκρατία του Βαλβέρδε! (διαβάστε παρακάτω, δεν τα βγάζω από το κεφάλι μου – όχι όλα τουλάχιστον).

Η Δημοκρατία του Βαλβέρδε έγινε το επίκεντρο της παγκόσμιας στη δεκαετία του 1980 όταν ηγέτης της ήταν ο Στρατηγός Ραμόν Εσπεράνζα (από τον τίτλο συμπεραίνω ότι είναι βάζελος) ο οποίος είχε τη διπλή ιδιότητα του αντικομμουνιστή δικτάτορα/ εμπόρου ναρκωτικών, γιατί ας μη γελιόμαστε είναι δύσκολο να τα φέρεις βόλτα με μία μόνο δουλειά ιδίως στις χώρες της Λατινικής Αμερικής όπου ο μόνος φυσικός πλούτος που δεν ελέγχεται από αμερικανικές εταιρίες είναι τα φύλλα της κόκας. Και επιπλέον, το πρώτο είναι περισσότερο τιμητική θέση που απονέμεται σε αυτές τις χώρες σε όποιον προλάβει να κάνει πρώτος πραξικόπημα ανατρέποντας δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση ή αντιπραξικόπημα ανατρέποντας τον προηγούμενο εκλεκτό της ΣΙΑς ή τον βασιλιά/ αντιβασιλιά/ δικτάτορα ή κάποιον πρώην επαναστάτη νυν γενικό γραμματέα του ΚουΚουΒα ή την αυτοκρατορία των Αζτέκων, των Ινκας, των Λεμούριων ή όποιου άλλου τύχαινε να κυβερνά τον τόπο.

Οι καιροί αλλάζουν δυστυχώς και ο Στρατηγός Εσπεράνζα δεν πρόλαβε να χαρεί τα πέτρινα χρόνια αφού οι ΗΠΑ αποφάσισαν να τον εκδόσουν στις ΗΠΑ ως έμπορο ναρκωτικών. Δεν γίνεσαι όμως δικτάτορας του Βαλβέρδε χωρίς να έχεις σχέδιο Β κι έτσι ο Εσπεράνζα Βρανά συνεννοήθηκε με κάποιους από τους παλιόφιλους του στις μαύρες επιχειρήσεις της Αμερικής, τον συνταγματάρχη Στιούαρτ και μαζί ετοίμασαν ένα απλό σχέδιο απόδρασης: κατάφεραν παραμονή Χριστουγέννων να αποκτήσουν με κάποιο φοβερό σούπερ χάι τεκ τρόπο τον έλεγχο του αεροδρομίου Κένεντυ (νυν Αεροδρόμιο Φλύας). Το φοβερό ήταν ότι αν και είχαν αρκετά όπλα για να εισβάλουν στην Κούβα, το έκαναν με κομπιούτερς – βάσει της χρονολογίας υποθέτω ότι χρησιμοποιούσαν Κόμοντορ 64 (με τον Λάιονελ Ρίτσι;;).

Αφού πήραν τον έλεγχο του αεροδρομίου μέσω κομπιουτερς, οι άντρες του Στιούαρτ άρχισαν να εκβιάζουν για την απελευθέρωση του Εσπεράνζα προχωρόντας σε εκφοβιστικά χτυπήματα: άλλαζαν τις ενδείξεις των αεροπλάνων στέλνοντας να συντριβούν, έβαζαν καπνιστές σε θέσεις μη καπνιστών, έχαναν τις βαλίτσες σε πτήσεις τράνσιτ, έκαναν όλες τις πτήσεις οβερμπουκ ή άνοιγαν μόνο ένα γκισέ για τσεκ ιν σε όλες τις πτήσεις (με εξαίρεση τη συντριβή, ότι θα έκανε κι ο κάθε διοικητής της Ολυμπιακής που σέβεται τον εαυτό του).

Προφανώς ένα τέτοιο σχέδιο απαιτούσε μεγάλη οργάνωση και σημασία στη λεπτομέρεια αλλά, ως συνήθως, το μόνο πράγμα που ξεχνάς είναι αυτό που θα στραβώσει και που να ξέρανε ο Στιούαρτ κι ο Εσπεράνζα ότι στο αεροδρόμιο εκείνο το βράδυ ήταν κι ένας μπάτσος με το όνομα Τζον ΜκΚλέιν…χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες ο ΜακΚλέιν σκότωσε όλο το σύνταγμα του συν/χη Στιούαρτ (χωρίς χέρια!) και τελικά και τον ίδιο μαζί με τον Εσπεράνζα, καταρρίπτοντας το αεροπλάνό τους με έναν Ζίπο (ναι, γίνεται – και δεν είναι από αυτά τα κόλπα του Μαγκάιβερ που φτιάχνει αντιεροπορικούς πυραύλους με ένα ζίπο, μια τσίχλα κι ένα συνδετήρα). Τα δραμτικά γεγονότα εκείνης της βραδιάς, μπορείτε να τα παρακολουθήσετε στο ντοκυμαντέρ «Πολύ σκληρός για να πεθάνει 2».

Μετά από αυτή τη δραματική αλλαγή καθεστώτος, η δημοκρατία επανήλθε στη Βαλβέρδε (με τη βοήθεια της ΣΙΑ πάντα) και η χώρα γνώρισε μεγάλη άνθιση με το 4-4-2 και το 4-5-1.

Δύο άλλα πολύ ωραία ντοκυμαντέρ για τη Δημοκρατία του Βαλβέρδε (άκρως πολιτικά καθώς και στα 2 εμφανίζεται ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια) είναι:
1) Κομμαντο: διηγείται το πώς ένας πρώην δικτάτορας προσπαθεί να πείσει των Συν/χη Μάτριξ των ειδικών δυνάμεων να σκοτώσει τον δημοκρατικά εκλεγένο, ΣΙΑ-στηριζόμενο διάδοχό του, απαγάγοντας την κόρη του και εκβιάζοντας τον. Ο Μάτριξ, προτιμά αντί αυτού να σκοτώσει τον ίδιο τον πρώην δικτάτορα και περίπου 3,000 άλλους που μπαίνουν στη μέση και όλα αυτά μπροστά στα μάτια της περήφανης κόρης του (τίποτα δεν βοηθά τη σχέση πατέρα-κόρης όσο μια γενοκτονία)
2) Ο Κυνηγός: ένας υπερκομματικός εξωγήινος που μοιάζει με τον Εντγκαρ Ντάβιτς εξοντώνει κομμουνιστές αντάρτες και αμερικάνικα κομάντα στη ζούγκλα του Βαλβέρδε - για σπορ. Ο εξωγήινος τελικά αυτοκτονεί - μάλλον τον ανάγκασαν να δει το Κομάντο...